Hüsniye’den viziteye ve tıpta tam gün...

14 Şubat 2010 12:12 tsi
Ahmet faruk Yağcı'nın tam gün yasası ve doktorluk mesleği üzerine yazdığı ve beğeniyle okuyacağınız bir yazı; Hüsniye’den viziteye ve tıpta tam gün...

AHMET FARUK YAĞCI
Hekim / afyagci@gmail.com
Taraf (Bu yazı ilk olarak www.derkenar.com’da yayınlanmıştır.)

Hekimlik mesleğinde yapılan son düzenlemelerde, Başbakan da Sağlık Bakanı da meslek örgütleri de tartışmayı hep para üzerinden götürüyorlar. Her iki kesim de indirgemeci.

Enikonu ihtiyardı. Geriye taranmış saçları adeta tel tel sayılabilecek kadar azalmıştı. Ellerinin üzerinde, yüzünde, seyrek saçlı kafasında mebzul miktarda yaşlılık lekesi vardı. Mavi gözleri halen güzeldi. Yüzü onca kırışıklık arasında halen çok karakteristik duran sivri bir burun ile süslenmişti. Elleri ve sesi yaşı ile mütenasip titriyordu. Konuşmamızın bir yerinde elinin titremesinden bahsetmiş “Evladım, bu tremor yirmi senedir var, şükür olsun ne arttı ne eksildi” demişti.

Doksana yakındı. Seksen yaşını geçinceye kadar hekimlik pratiğine devam etmişti. Çevresinde sevilmiş, saygı görmüş, muayenehanesini kapattıktan sonra da gündelik gezintilerinde semtin eczanesinde vakit geçirmeyi itiyat edinmiş, orada da sevenlerinden kurtulamamıştı. Gelen fikir danışmış, giden fikir istemişti. Kendini hekimliğe vermek böyle bir şeydi. Yardımcısı ile birlikte küçük ama zevkli dairesinde eski günlerin hayali ile yaşarken bir yandan da siyaseti ve tıp dünyasını takip ediyordu. Hafızam iyi değil dese de fikri insicamından bir şey kaybetmemiş olduğunu kurduğu uzun cümlelerden ve hiçbir cümleyi boşlukta bırakmamasından anlıyordunuz.

İcra-i tababeti bir sanat olarak ele almıştı. Giydiği kıyafetten çantasına kadar her ayrıntıya dikkat etmiş, bir günden bir güne kötü örnek olacak hareketi olmamıştı. Ağzından küfür çıktığını, sesini yükselttiğini kimse duymamıştı. Hayatına hekimliği öyle bir emdirmişti ki üzerine başka bir meslek oturmazdı, oturtulamazdı. Yolumuz kesiştiğinde beni sevmiş “Evlat sen hazık bir tabipsin” diye iltifat etmişti. Yaşlı-yatalak bir hasta üzerinde konuşmuş ve beraber tedavi düzenlemiştik. Alçakgönüllü bir havada verdiğim tedaviye iştirak etmiş, yakını olan hasta sahiplerine izahatta bulunmuştu.

Seneler içinde eski hastalarını bana yönlendirmiş ve onlardan benim haberimi aldığında sevinmişti. Kendi rahatsızlığı için evine çağırdığında bana vaz-ü nasihatta bulunmuştu. Kulağıma küpe yapmıştım her söylediğini. Bu âlemden göçmeden önce de kendisine bahsi ehemmiyetsiz bir kaç hizmetim olmuştu ki düşündükçe mutlanırım.

Eyyühel Veled! diye başlayan dinî nasihat kitaplarındaki cümleler gibi cümle kurardı. “Bak evlat!” hemen her cümlesinin başlangıç hitabıydı. Sözü ona bırakalım.  

Hekimlik nasihatleri

Bak evlat! Kimseyi reddetme. Çağrıldığın yere git. Başka işlerin asla mesleğinin önüne geçmesin. Birisine müdahaleyi geciktirir ya da yapmazsan, başka sebeple dahi vefat etse vicdanın seni rahatsız eder. Sen işini yap. Buna rağmen olanlar senin suçun değildir.

Bak evlat! Aman ha insan ayırma. Her isteyene aynı şekilde hizmet et. İyi insan ise şeref duyarsın, kötü insan ise belki de senin sayende yüreği yumuşar. Böylece diğer tabipler için de kötü düşünülmesine mani olursun

Bak evlat! Randevularını öyle çok gevşek şekilde ayarlama. Her zaman biraz telaşın olsun. Telaş seni uyanık tutar. Randevular arasına çok zaman koyarsan uyuşuklaşırsın. Kapında insanlar beklesinler. Beklemekle kimseye bir şeycik olmaz. Aralarında konuşsunlar, seni daha çok severler. Zaten kapında fazla bekleyen yoksa ya çok kibirlisindir, ya da kötü hekimsindir.

Bak evlat! Ücret almaktan çekinme ama asla kendine standart fiyatlar koyma. Hastanede belki zor ama gittiğin evlerde ortalığa bak, izin isteyip banyolarında bir el yıka, ayakkabılıktaki ayakkabılara bak, perdeleri incele sonra da kısık sesle ücretini söyle. Pazarlık etme. Gerekirse hiç ücret almayacağını açık açık söyle. İyi hekimsen maddiyat seni arar bulur, hiç merak etme.

Bak evlat! Şunu kafana koy ki insanlar senin yaptığın hizmetin karşılığını asla para olarak veremezler. Hakikatte tabipliğin ücreti olmaz. Sen dua alacaksın. Verdikleri para “hüsniye”dir. Eski İstanbullular bunu iyi bilirler ve hekime para verirken zarf içinde ve “istirham ederim şunu hüsniye olarak kabul ediniz” diyerek verirlerdi. Aman ağzından ücret lafı çıkmasın. Hele hele vizite lafı eden olursa kaşlarını çatarak bak yüzlerine...  

Vizite değil hüsniye

Vefatından bir müddet sonra gittiğim bir ev ziyaretinde yaşı yüz civarındaki hastanın seksenlik avukat oğlu bana zarf içinde para verirken “Doktor beyciğim, asla size layık olamaz ama istirham ederim hüsniye olarak alınız” dediğinde gözlerimin yaşarmasına mani olamamıştım. Her zaman olmasa da insanı ruhen tatmin eden bir mesleğin sahibi olmak güzeldi.

Hayat dersimi almıştım. Nasihatlere uygun davrandım. Mesleğim de hep memnun etti. Elbette hastanemin maddi kurallarına uyup müessese hakkını korudum. Lakin ev hastalarımda kulağıma küpe olmuş bu nasihatler yol göstericim oldu. Şimdilerde hekimliğimin olgunluk dönemini yaşarken gözlerdeki sevgiyi ve insan sıcağını hissetmenin her şeyin önünde olduğunu çok daha iyi biliyorum. Emin olun artık maddiyat beni takip ediyor. Kaçmıyorum paradan puldan, evlad-ü iyal sahibiyim. Lakin düşünmeme gerek kalmadan ben işimi yapıyorum. Cebimde ya da hesabımda her zaman yeterli para oluyor.  

Tam Gün Yasası nerede duruyor

Hüsniye güzellik demek. Ve güzel bir kelime. Üzerinde vizitenin aşufteliği yok. Maaş gibi de soğuk değil. İnsana hizmet eden birisine de hüsn, yani güzellik yakışır. Anlayana.

Ülkemizin son iki senesinde hekimler ve kazançları üzerinden geliştirilen bir siyaset var. Adına dönüşüm programı ya da ne derseniz deyin kapsamlı bir plan uygulanmaya çalışılıyor. Memleketin sağlık bakanı çıkıp “Hekimlere şu kadar para yetmiyor mu canım? Onlar da çocuklarını devlet okuluna versinler” diyecek kadar indirgemeci olabiliyor. Ya da başbakan çıkıp “Doktoru arıyorsun, yerinde yok, soruyorsun, muayenehanede diyorlar” şeklinde tek tipçi bir yaklaşımda bulunabiliyor.

Meslek örgütleri özlük haklarından, onurlu emekliliğe, düzgün emekli maaşına, iyi döner sermaye gelirine kadar onlarca konuda hep paradan puldan bahsediyorlar. Sigara savaşı akıncısı, üstelik de hekim bir milletvekili çıkıp “tapu dairesine ya da trafik tescile gittiğinizde muayenehaneme gel diyemiyorlar ama doktorlar diyor” şeklinde konuşarak ahalinin gözünde hekimi paragöz ve hatta rüşvetçi konumuna düşürebiliyor. Hele de “tapu” ve “trafik tescil” gibi inanılmaz sorunlu iki örnek üzerinden gitmesi ülke hakkındaki fikrinin ne denli avare kasnak olduğuna dalalet ediyor.  

İndirgemeci tavır her yerde

İşin hekim cephesi de evlere şenlik. Kimse onurlu hekimlik yapmanın peşinde değil gibi görünüyor. Balyadan başka hayatta önemi haiz bir şey yok sanki. İdarecilerin indirgemeci tavrı hekimi de ele geçiriyor. Aynı lisanda konuşuluyor. “Ne yaparsam ne kadar kazanırım?” “Viziteniz ne kadar?” Havalı nöroşirürjiyen ikinci katta.

Aç gözlü bir hekimin eline düşmüş âdemoğlu iflah olmaz. Ve maalesef bu tür mesleklerde insanların biraraya gelmesini ve para alışverişi yapmasını engelleyemezsiniz. Ben şöyle sistem kurdum, böyle denetledim, uçtum, kaçtım kabul etmez bu tip meslekler.

Diğer meslekleri bilmem ama hekimlerin kazançlarını sistem içine alırsanız rahat edersiniz. Bu gittiğiniz yolda ise işiniz zor. Başkalarının adı altında yapılacak ameliyatlar, gizli saklı vergisiz para el değiştirmeleri ile mümkün değil uğraşamayacaksınız. İnsanlar iyi hekimleri arayıp bulacaklar. Onu razı edecekler. Yeni bir fiyatlama oluşacak. Para ‘cep to cep’ mekân değiştirecek. Hem her sene sağlık için ayırdığınız bütçe artacak hem de hekim gelirlerinden vergi alamayacaksınız.

Bunu siz istediniz. Bunca zamanın fedakârane hizmet etmiş hekimlerinizi bir kenara attınız ve kötü örnekler üzerinden devletin hazinesini fakirleştirecek bir sistem kurdunuz. Kendiniz bilirsiniz. Size gelip anlatan âkil hekimleri dinleseydiniz keşke. Kibrin tuzaklarına düşmeseydiniz.  

Suç yine 12 Eylül’de

Hekim yetiştirmeyi lise tahsili gibi basite alarak gelinen bu noktada yeis’e düşmemek mümkün değil. Onlarca tıp fakültesi ve önlerinde güzel örnek olmadan yetişen hekimler. Hayata para gözü ile bakmasını bir yana koyuyorum hastayı insan yerine koymayı unutan hekimler. Derinlerde yatan sebep ise 12 Eylül’de başlayan hekime düşman politikalar ve devamı. Şimdilerde de hekimin kazancına toplumun dikkatini çekerek yapılan ucuz politika. Allah cümlemize sağlık versin.

Bu mesleği paha biçilmez bir iş yaptığının idrakinde icra edenlere en derin hürmetlerimle.

 

 

Bu haber 2,050 defa okundu.